Om te huilen zo mooi...

 Bijzonder tranenproject door Maurice Mikkers

Het project 'lmaginarium Of Tears' is een serie van microscopische foto's die de verborgen schoonheden laat zien van tranen. Tranen (huilen) worden vaak gezien als een zwakte en daarom niet altijd in ons dagelijks leven aanvaard. Echter, tranen kunnen ook een mooi ding zijn. Door de tranen microscopisch vast te leggen, wil ik laten zien dat 'zwakheid' ook kan leiden tot iets heel moois. 

Verschillende types tranen 
Wetenschappelijk gezien zijn tranen verdeeld in drie verschillende types op basis van hun oorsprong. Basale tranen, reflex tranen of emotionele tranen. We zijn allemaal bekend met deze manieren van huilen, maar hoe zien ze er microscopisch uit? Is er een verschil? De wetenschap vertelt ons dat elke traan een andere viscositeit en samenstelling heeft. Alle tranen bevatten een verscheidenheid van biologische stoffen zoals oliën, antilichamen en enzymen gesuspendeerd in zout water. Maar hoe verhoudt zich dit tot de 'echte' wereld'? 

Een avondje huilen 
Vanwege al deze vragen, de animo en goede reacties op de tranen die ik van mijzelf had vastgelegd en gedeeld besloot ik een paar huil-avonden te organiseren. Een avond met het doel om te kijken of de tranen dus ook wel echt verschillen als het gaat om de drie types tranen. Ik vroeg mensen op verschillende avonden langs te komen en een manier te kiezen om te huilen. De opties waaruit ze konden kiezen waren: het snijden van uien, eten van hete pepers, kijk in een ventilator of huilen als gevolg van een emotie. Om te zien of er een gelijkenis of het verschil in de structuur van de vorming van tranen, nam ik van elke traan onder de microscoop foto's. 

Surrealistische landschappen 
De methode om een traan zien onder een microscoop is een relatief eenvoudig en leuk proces. Eerst wordt de traan opgevangen met een micropipet vanaf de wang. Zodra er ongeveer 200ul is opgevangen in de pipet, wordt het traanvocht opgedeeld in kleine druppels ter grootte van 1 tot 5 mm op een objectglaasje. Na deze stap is het van belang dat de druppels de tijd krijgen om op een natuurlijke manier te drogen, dit zodat deze langzaam zullen kristalliseren en dus straks zichtbaar zijn onder de donkerveldmicroscoop. Daar het indrogings-proces vrij snel gaat, is het aan te raden om deze direct te plaatsen onder de microscoop en in de circa 15 minuten dat het indrogen duurt op verschillende momenten even te kijken hoe ver het preparaat zich al gevormd heeft. Vooral na 7 tot 12 minuten is het erg leuk om te zien hoe de kristallisatie plaatsvindt en er surrealistische 'landschappen' ontstaan. 

Gekristalliseerd zout 
De structuren die je onder de microscoop ziet, zijn grotendeels gekristalliseerd zout. De omstandigheden waaronder de traan droogt, kan leiden tot radicaal ongelijksoortige vormen en formaties, dus twee psychische tranen met exact dezelfde chemische samenstelling kunnen van dichtbij er zeer verschillend uitzien. Temperatuur, humiditeit, druk en hoogst waarschijnlijk vele andere externe factoren zorgen voor deze verschillen in de beelden die ik tot op heden gemaakt heb. Ik vermoed dat de verschillen in tranen niet te maken hebben met de verschillende oorsprongen van het huilen, maar met de combinatie van de traan, de persoon en de omstandigheden waaronder de traan is gekristalliseerd.

bron: Microwereld nr. 82 kwartaaluitgave van het Nederlands Genootschap voor Microscopie

 zie ook www.mauricemikkers.nl